5 Ocak 2016
Nefes tartışmasız en hayati enerji kaynağımız, onsuz en fazla birkaç dakika yaşayabiliyor olmamız bu bile yaşamdaki önemini, daha doğrusu maddi dünya ile manevi dünya arasında oynadığı bağlantı rolünü net bir şekilde ortaya koymaya yetiyor. Nefes her şeyden önce deneyimlediğimiz dualite dünyasında bir simge, yaşamda ihtiyacımız olan her anda bize ruhsal tarafımızı hatırlatan bir yol arkadaşı, tabii farkında olabildiğimiz sürece. Bunu biraz daha net açıklayabilmek için bilimsel bir bakış açısına ihtiyaç olabilir.
İnsan vücudunun fizyolojik işleyişini incelediğimizde çok karmaşık bir yapı karşımıza çıkıyor. Bütün bu yapının içinde görevler iki farklı şekilde yerine getiriliyor: bilinçli ya da bilinçsiz olarak. Bu yazıyı yazarken beynimden yola çıkan elektrik sinyalleri motor nöronlar vasıtasıyla ilgili parmak kaslarıma doğru sırada iletiliyor ve yazma işlemi gerçekleşiyor. Tamamen bilinçli bir vücut aktivitesi bu şekilde gerçekleşmiş oluyor. Ya da tam tersi kalbimize ne zaman atması gerektiğini (çok şükür ki) söylememize ihtiyaç yok, ya da midenin sindirim faaliyetleri tamamen kendiliğinden gerçekleşiyor. Bu işleyiş ise -bilinçsizce demek doğru değil- bilinçdışımız, yani tam farkında olmadığımız yüksek benliğimiz tarafından organize ediliyor.
Nefesin vücut fizyolojisinde bu anlamda eşsiz bir özelliği var, yarı bilinçli olarak hayata sunabildiğimiz tek vücut aktivitesi nefes alıp vermektir. Gece uyurken nefes alış-verişimiz bilinçdışının kontrolüne geçer. Aslında gündüz uyanıkken de (ne yazık ki) neredeyse tamamen farkında olmadan nefes alıp veriyoruz. Diğer taraftan bilinçli şekilde de nefes alıp verebiliriz. Farkındalıkla uzun ya da kısa nefesler alıp verebiliriz, nefes alma hızımızı değiştirebiliriz, ya da nefesimizi tutabiliriz. Ama nefesimizi tutarak kendimizi öldüremeyiz, bir noktadan sonra bilinçdışı devreye girer ve yaşamın devamına yönelik gerekli dokunuşu gerçekleştirir.
Nefes alıp verme çoğunlukla bilinçdışı tarafından organize edildiği halde tam farkındalıkla, bilinçli bir şekilde de gerçekleştirilebilen tek fizyolojik süreçtir. Bilinçli nefes almak, yüksek benliğimizle kol kola çalışmaktır, onun farkındalığını bilinç seviyesinde güçlendirmektir. Bilinçli nefes alıp vermek yavaş ilerleyen bir arabayı zarafetle itmeye benzer, ilerlemek için aslında bizim yardımımıza hiç gerek duymayan aracı iterken, ondan yansıyan titreşim ile onun gücünü hissederiz, onun nelere muktedir olduğunun derinden farkındalığını yaşayabiliriz. Bilinçli nefes almak da buna benzer, nefesimizin farkındalığı ruhumuzun potansiyelini hatırlatır bize, onun için ne kadar bilinçli nefes alıp verirsek yaşamı o kadar kolay yaşar ve her an farkındalığıyla sahip olduğumuz gerçek gücümüzü ona yansıtabiliriz.
